RecensiesRomans

Recensie: Het Rosie effect, Graeme Simsion

Na het succes van Het Rosie project kon een vervolg niet uitblijven. In zijn debuutroman volgt Graeme Simsion de belevenissen van een hoogbegaafde autistische jongeman die op zoek is naar de liefde van zijn leven en daardoor in allerlei hilarische verwikkelingen terechtkomt. De roman wordt inmiddels verfilmd en verscheen in tientallen talen. Datzelfde lot lijkt ook weggelegd voor de opvolger, Het Rosie effect. Don Tillman en zijn Rosie zijn inmiddels gelukkig getrouwd en naar New York verhuisd. Maar zo vanzelfsprekend is hun relatie nog altijd niet, zeker niet als er een complicatie optreedt.

Juist als Don zijn vrouw op de hoogte wil brengen van het feit dat zijn vriend Gene uit Australië overkomt en tijdelijk bij hen zal slapen, komt Rosie met het nieuws dat ze zwanger is. Don Tillman, de briljante wetenschapper die echter op sociaal vlak wat minder begaafd is, heeft moeite om te gaan met plotselinge veranderingen en onverwachtse gebeurtenissen. Het liefst bereidt hij zich nauwgezet voor op uitdagingen in zijn persoonlijke leven. Dus ook op de komst van een baby. Terwijl hij zich verdiept in de technische aspecten van het krijgen van een baby, heeft Rosie moeite om de komst van de baby in hun relatie een plek te geven. Zij is inmiddels gewend aan het excentrieke gedrag van Don, maar diep in haar hart beseft ze dat Don misschien wel eens niet geschikt zal zijn als vaderfiguur.

Bijkomend probleem is dat Don zijn vrouw wil ontzien wat stress betreft. Dit zorgt ervoor dat hij zelf dingen moet gaan oplossen die hij eerder nog aan zijn vrouw overliet en dat hij zoveel mogelijk voor haar verborgen houdt. Zoals bijvoorbeeld het feit dat Gene nog steeds bij hen logeren zal, ondanks de komst van de baby. Natuurlijk levert dit allerlei problemen op, waarvan het maar de vraag is of het ooit weer goed zal komen. Om een greep te nemen uit de belevenissen van Don: hij wordt opgepakt als stalker van jonge kinderen in een speeltuin, hij vraagt een vriendin om zich voor te doen als Rosie, en hij speelt het klaar om hun woonruimte kwijt te raken.

In Het Rosie effect gaat Graeme Simsion op dezelfde voet en met dezelfde humoristische stijl verder als in Het Rosie project. Don belandt van de regen in de drup door zijn onaangepaste en sociaal onbeholpen gedrag. Met de hulp van zijn vrienden moet hij dan weer hopen dat alles op zijn pootjes terechtkomt.

Wie genoten heeft van Het Rosie project zal ook weer veel plezier beleven aan deze opvolger. Op sommige momenten gaat het echter ook wel een beetje vervelen, om steeds maar weer op droge toon te lezen hoe Don in de problemen komt en er uiteindelijk ook weer uit weet te raken. Maar gelukkig houdt de auteur de vaart in het verhaal en wil je uiteindelijk ook wel weten of en hoe het tussen Rosie en Don weer goed komt.

Graeme Simsion doet het opnieuw, hij levert met Het Rosie effect wederom een humoristische en lichte roman af, die niet te diep gaat en genoeg vermaak biedt voor herfstachtige avonden. Niet veel diepgang, maar wel een juiste cocktail van humor en meeslepende ontwikkelingen. Het boek vraagt ook onherroepelijk om een vervolg, want hoe doet Don het straks als papa?

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *