Direct naar artikelinhoud
RecensieDroomopa

Dolf Verroen laat zien hoe schrijven moet: puntgaaf, eenvoudig en precies raak (vijf sterren)

Dolf Verroen laat zien hoe schrijven moet: puntgaaf, eenvoudig en precies raak (vijf sterren)

Dolf Verroen: Droomopa

Met tekeningen van Charlotte Dematons

Leopold; 36 pagina’s; € 13,50

Vanaf 10 jaar

De opa van Thomas overlijdt tijdens een logeerpartij. Zomaar. In bed naast oma. Gisteren heeft opa nog over zijn dromen zitten vertellen. Dat hij van een flatgebouw springt en zomaar weer achter de koffie in de keuken zit. Dat hij in een zaal vol onbekende mensen een wind laat. Avonturen vol verborgen boodschappen, doet hij Thomas met een knipoog geloven. Nu droomt hij niet meer.

Dolf Verroen werd in september zelf 90 jaar oud, maar lijkt onverwoestbaar als schepper van kleine verhalen met grote betekenissen. Het mooiste cadeau voor zijn verjaardag maakte hij zelf: Droomopa. Daarin laat hij nog maar een keer zien hoe dat moet, schrijven: puntgaaf, eenvoudig, precies raak. Een nurkse jongen van 10 die gewoon wél naar opa gaat kijken, ook al is dat verboden. Maar niet mee wil naar de crematie.

Verroen begon als redacteur, dichter en schrijver voor volwassenen en piekte met tegendraadse kinderboeken in de jaren zestig. Veel van dat werk is allang niet meer verkrijgbaar. Onlangs liet hij, naast een aantal prachtige sprookjesboeken met Thé Tjong-Khing, die progressieve jaren herleven met het confronterende Slaaf kindje slaaf (Guijs, 2006), later heruitgegeven als Hoe mooi wit ik ben (Leopold, 2016).

Twee jaar geleden maakte hij met illustrator Charlotte Dematons het kinderboekenweekgeschenk Oorlog en vriendschap, over een vriendje uit zijn eigen jeugd, dat heulde met de Duitsers. In die samenwerking zat kennelijk meer.

Dematons levert fris nieuw werk af, met een voor haar ongebruikelijke techniek, waarin de vrolijke droomwereld, in kleur, en de treurige realiteit, in grijstinten, elkaar afwisselen en aan het einde handig in elkaar overlopen. Subtiel heeft opa op de laatste tekening, net als op het omslag, het gezicht achter een wuivende arm. Kun je fijn die van jezelf erin verzinnen.